Ενώνοντας το παζλ της κατανόησής σου ή αλλιώς γιατί Yoga.

Στο άκουσμα της λέξης yoga το μυαλό πολλών πηγαίνει αυτόματα σε εξεζητημένες πόζες ,αλλότριες κουλτούρες, ενδεχομένως στη χορτοφαγία ,σε γεμάτες αίθουσες από κόσμο που προσπαθεί να βρει το προσωπικό του νόημα και την ευλυγισία του, στην καταπολέμηση του λίπους, του άγχους κλπ. Όμως, ο Yogah (αρσενικού γένους στα σανσκριτικά ) εκφράζεται και μέσα από τα παραπάνω ,χωρίς να εξαντλείται σε αυτά.

Ο όρος ξεπήδησε από τη ρίζα Yuv ,που σημαίνει την Ένωση, τη Ζεύξη, κατ' επέκταση  την αλληλοπεριχώρηση, ποιητικότερα δε το «Γάμο» μεταξύ δύο διαφορετικών στοιχείων σε ένα «Σώμα».

Ο Yogah,λοιπόν, φέρνει κοντά τα απομακρυσμένα, συμφιλιώνει τα αντίθετα, ζευ-γνύει τα διαζευ-γμένα, αποκαθιστά τις ραγισματιές. Τα ασύμβατα έρχονται σε ενότητα και ,αν λάβουμε υπόψη το παράδειγμα του Γάμου, τα μέρη που έρχονται σε επαφή προκειμένου να ενωθούν διατηρούν τα επιμέρους στοιχεία τους και τη διαφορετικότητά τους παρά το γεγονός της ένωσης. Τελούν, δηλαδή, σε αμοιβαιότητα, σε «Σχέση» χωρίς συγχώνευση, ισοπέδωση, αλλοτρίωση και μεταξύ τους αντιπαλότητα. Χωρίς «Σχάση»…

«Και τι με νοιάζει εμένα», θα μπορούσε δικαιότατα να αναρωτηθεί κάποιος, ο οποίος επιζητά τη φυγή από την καθημερινότητα, την πίεση και το στρες μέσα σε πενήντα λεπτά γυμναστηριακής γιόγκα! Η απάντηση θα μπορούσε να είναι « Όσο θα σε ένοιαζε και ο νόμος της Αδράνειας της Ύλης. Δεν τον σκέφτεσαι, αλλά υπάρχει πάνω στο στρώμα σου»!

Αν το καλοσκεφτείς, την ώρα που κάνεις γιόγκα αναπαριστάς με το σώμα σου κάποια σχήματα πολύ αρχαιότερα από εσένα κατά δύο χιλιάδες χρόνια τουλάχιστον.

Ακριβέστερα, προσπαθείς να χωρέσεις σε αυτά ανάλογα με την άνεση, την πείρα και την κατανόησή σου. Προσπαθείς να ενωθείς με «κάτι Άλλο». Και επιχειρείς να ενώσεις την αναπνοή σου με αυτή σου την προσπάθεια να ενσαρκώσεις αυτά τα σχήματα και να παραμείνεις σε αυτά. Και βλέπεις πόσο αντιστέκεται το σώμα ,γιατί ο νους φοβάται την ένωση. Και διαπιστώνεις τη Σχάση του σώματος και της ψυχής σε κάθε πτώση και αποτυχία να σταθείς στη συγκεκριμένη πόζα…

Όταν με την επανάληψη, άρα με ολοένα λιγότερη προσκόλληση στο αποτέλεσμα παρατηρήσεις την αναπνοή σου, θα διαπιστώσεις πως η παραμονή σου στη θέση δεν είναι τόσο δυσάρεστη ή ανοίκεια. Θα δεις ότι ο νους ερωτεύεται την αναπνοή σου και την ακολουθεί σα μνηστήρας και πως με όχημα εκείνη ξεφεύγει από προσκολλήσεις, φόβους και άλλα δεινά προσεγγίζοντας το κενό. Εκείνο που κβαντικά ή εν δυνάμει πάντα κουβαλούσες αλλά το έθαβες με μέριμνες. Όταν συμβαίνει αυτό, επιτελείται η ένωση του σώματος με την ψυχή, του νου με την αναπνοή, του ακατόρθωτου με το κατορθωτό με τη διακριτική αίσθηση ενός θριάμβου. Και συνειδητοποιείς ότι εκεί, στο ένα επί ένα του στρώματός σου επιτελείται η ιδιότυπη ένωση του προσωπικού σου ήρωά με τον ηρωισμό του…

Καλή άσκηση, Αμπράζης Δήμος